Επίπεδο απόδοσης συστήματος στερέωσης τροχιάς και προσαρμογή σεναρίου εφαρμογής
Ποια είναι η βάση για την ταξινόμηση των βαθμών απόδοσης των συστημάτων στερέωσης σιδηροτροχιών;
Οι βαθμοί απόδοσης χωρίζονται κυρίως ανάλογα με το μέγιστο σχεδιαστικό φορτίο άξονα και την ελάχιστη ακτίνα καμπύλης. το ευρωπαϊκό πρότυπο DIN EN 17319 τα κατατάσσει σε τρεις κατηγορίες: A+, A και B. Η κατηγορία A+ έχει μέγιστο σχεδιαστικό φορτίο άξονα 130 kN και ελάχιστη ακτίνα καμπύλης 18 m, κατάλληλη για μικρές-γραμμές καμπύλης ακτίνας σε αστικές κεντρικές περιοχές. Η κατηγορία Α έχει μέγιστο σχεδιαστικό φορτίο άξονα 130 kN και ελάχιστη ακτίνα καμπύλης 40 m, που ισχύει για γενικές αστικές γραμμές. Η κατηγορία Β έχει μέγιστο σχεδιαστικό φορτίο άξονα 180 kN και ελάχιστη ακτίνα καμπύλης 80 m, εστιάζοντας σε εφαρμογές βαρέων-μεταφορών και βιομηχανικών σιδηροδρόμων. Αυτή η ταξινόμηση επιτρέπει στο σύστημα στερέωσης να ταιριάζει με ακρίβεια στις μηχανικές ανάγκες διαφορετικών γραμμών.
Ποιες είναι οι διαφορές στις απαιτήσεις διαμήκους αντίστασης για συστήματα στερέωσης διαφορετικού βαθμού απόδοσης;
Η μέση διαμήκης αντίσταση των μηχανικών ενσωματωμένων συστημάτων στερέωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 7 kN, δοκιμασμένη σύμφωνα με το EN 13146-1. Τα συστήματα στερέωσης κόλλας πρέπει να μετρούν τη διαμήκη ακαμψία εντός του εύρους σχετικής μετατόπισης από 0 mm έως Drmm, με την ελάχιστη διαμήκη δύναμη να απαιτεί επίσης 7 kN. Η προεπιλεγμένη τιμή Dr είναι 7 mm, η οποία μπορεί να προσαρμοστεί μέσω διαπραγμάτευσης μεταξύ των μερών προσφοράς και ζήτησης. Οι βασικές απαιτήσεις διαμήκους αντίστασης είναι συνεπείς σε όλους τους βαθμούς απόδοσης, αλλά τα συστήματα Κλάσης Β για σενάρια βαρέων αποστάσεων ενισχύουν τη σταθερότητα μέσω της δομικής βελτιστοποίησης. Η τήρηση των προτύπων διαμήκους αντίστασης είναι το κλειδί για την πρόληψη της υπερβολικής μετατόπισης της σιδηροτροχιάς.
Ποιες είναι οι διαφορές στις παραμέτρους δοκιμής κάθετης ακαμψίας για συστήματα στερέωσης;
Η κατακόρυφη δοκιμή ακαμψίας πρέπει να διασφαλίζει ότι το φορτίο διέρχεται από την κεντρική γραμμή του ιστού της σιδηροτροχιάς. το μέγιστο φορτίο δοκιμής για συστήματα Κλάσης Α και Α+ είναι 32 kN. Τα συστήματα κατηγορίας Β, προσαρμοσμένα για βαριά φορτία, έχουν μέγιστο δοκιμαστικό φορτίο αυξημένο στα 43 kN, με αρχικό φορτίο δοκιμής 1 kN για όλους. Τα αποτελέσματα των δοκιμών πρέπει να εκφράζονται σε μονάδες ανά μέτρο μήκους (MN/m ανά m) για να διασφαλίζεται η συγκρισιμότητα των δοκιμίων διαφορετικού μήκους. Οι παράμετροι δοκιμής ακαμψίας για τροχιές με έρμα και μονολιθικές στρώσεις τροχιάς διαφέρουν επίσης: το μέγιστο φορτίο για τις κλίνες τροχιών Κατηγορίας Α και Α+ είναι 51 kN και για την κατηγορία Β είναι 64 kN. Η κατακόρυφη ακαμψία επηρεάζει άμεσα την ομαλή λειτουργία της αμαξοστοιχίας.
Ποιες ειδικές απαιτήσεις έχουν τα συστήματα στερέωσης σε διαβρωτικά περιβάλλοντα;
Τα συστήματα στερέωσης σε διαβρωτικά περιβάλλοντα πρέπει να υποβληθούν σε αυστηρές δοκιμές περιβαλλοντικής έκθεσης σύμφωνα με το EN 13146-6 για την επαλήθευση της αντοχής στη διάβρωση. Μετά τη δοκιμή, το σύστημα πρέπει να μπορεί να αποσπαστεί και να επανεγκατασταθεί με καθορισμένα εργαλεία χειρός χωρίς καμία βλάβη εξαρτήματος. Οι παράκτιες περιοχές ή οι περιοχές με υψηλή υγρασία απαιτούν εξαρτήματα επεξεργασμένα με γαλβανισμό ή Dacromet για ενίσχυση της αντοχής στη διάβρωση. Τα αδιάβροχα στεγανοποιητικά στοιχεία των ενσωματωμένων συστημάτων στερέωσης πρέπει να είναι απαλλαγμένα από φθορές ή παραμόρφωση για να αποτραπεί η διείσδυση υγρασίας που επηρεάζει την απόδοση. Η αντιδιαβρωτική προστασία είναι ο πυρήνας της παράτασης της διάρκειας ζωής των συστημάτων στερέωσης.
Ποια είναι η σημασία της απόδοσης ηλεκτρικής μόνωσης για συστήματα στερέωσης;
Τα συστήματα στερέωσης πρέπει να παρέχουν ηλεκτρική μόνωση μεταξύ της σιδηροτροχιάς και της δομής έδρασης για να διασφαλιστεί η κανονική λειτουργία του συστήματος σήματος του κυκλώματος τροχιάς. Η αποτελεσματικότητα της μόνωσης σε συνθήκες υγρασίας πρέπει να ελέγχεται σύμφωνα με το EN 13146-5 και η ελάχιστη τιμή αντίστασης καθορίζεται από τις απαιτήσεις του συστήματος σήματος. Στα συστήματα έλξης συνεχούς ρεύματος, η απόδοση της μόνωσης μπορεί να ελαχιστοποιήσει την επίδραση των αδέσποτων ρευμάτων, πληρώντας τις απαιτήσεις του προτύπου EN 50122-2. Η αστοχία μόνωσης μπορεί να προκαλέσει παρεμβολές σήματος και ακόμη και να επηρεάσει την ασφάλεια λειτουργίας της αμαξοστοιχίας. Η ηλεκτρική μόνωση είναι μια απαραίτητη απαίτηση απόδοσης για σύγχρονα συστήματα τροχιάς.